ολβιοτελής

ὀλβιοτελής, -ές (Α)

αυτός που αρμόζει σε ευδαίμονα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄλβιος «ευτυχισμένος» + -τελής (< τέλος), πρβλ. νεο-τελής].